Abril 2020

As propostas efectuadas polo Consello Escolar do Estado, a 7 de abril, relacionadas coa situación excepcional que estamos a vivir, semellan, nunha primeira lectura, acoller e entender a diversidade e diferenzas sociais e de accesibilidade tecnolóxica que existen na poboación. No texto presentado aparecen referencias ás diferenzas socioeducativas, e son presentadas distintas modulacións a respecto das avaliacións. Porén, nunha lectura máis demorada, estas alusións do Consello parecen non ter outra función que a dunha constancia que logo non opera de forma conclusiva. Incorpórase no texto mais non naquilo que se recomenda.

Todos somos conscientes da excepcionalidade desta situación. E todos estamos dispostos a poñer todo o máis que poidamos para sobrelevala da mellor maneira posíbel. Agora ben, todos somos conscientes tamén dalgunhas problemáticas previas que, nestas circunstancias, non farán máis ca agravarse podendo chegar incluso a pór en perigo a escolaridade dunha parte do noso estudantado.

La universalidad y la gratuidad (relativa, siempre relativa) de la educación en nuestro país han supuesto el acceso al sistema educativo de millones de niñas y niños. Desde el inicio de la educación obligatoria se han ido sucediendo cambios y (des)ajustes en base a avances sociales, políticos y económicos. El sistema se mantiene y parece que funciona, hasta que una situación de alarma sanitaria hace que se pongan de manifiesto todas sus carencias y desatenciones.

Miles de mortos, centos de miles de familias na ruína económica, milleiros de persoas con afectacións psicolóxicas importantes e o mundo do ensino preocupado en non perder nivel académico, facendo ver que é posible seguir o ritmo das aprendizaxes como se non pasara nada, só porque temos (quen teña) ordenador e acceso a Internet …

A diferenza fundamental entre o liberalismo e o republicanismo ten que ver co xeito en que ambos conciben a idea de liberdade. Para o primeiro, a liberdade é negativa: o individuo é libre na medida en que nada interfire nas súas decisións. Para o segundo, a liberdade é positiva: o individuo é libre na medida en que se dán as circunstancias materiais para que as súas decisión poidan ser tomadas de xeito efectivo. Se non se dán esas condicións materiais, o individuo non é libre.

Somos proxenitores dunha nena con necesidades especiais que se encontra flexibilizando 6º de infantil nunha escola pública.  O noso , por tanto, é un… Read More »Aportación de Jose Luis Gil, pai dunha nena de 6º de infantil.

Considero que gran parte de las medidas que se trasladan parten de hogares”normalizados” es decir, que más allá de contar con una situación económica estable,parten del modelo idealizado de familia. Con ello quiero decir, que ocurre con familias mono marentales en las que si las clases no se reanudan y sus puestos de trabajo no facilitan el teletrabajo van a encontrarse en un callejón sin salida al no disponer de apoyos familiares, ni los centros educativos como soporte. ( tendrán que escoger entre atender a sus hijos o mantener un trabajo). Por otro lado, sólo veo que se hace referencia al estado emocional/psicológicode las familias, alumnado y profesorado a la hora de no suspender los períodos vacacionales, pero en algún momento el sistema tendrá que analizar la forma en que esta situación afecta y afectará a las personas y menores en su vuelta a una rutina que no va ser bajo el mismo enfoque al que veníamos acostumbrados y que, por lo que hemos detectado, ha generado muchos episodios de tensión en la mayor parte de los hogares.

O noso sistema educativo é, de seu, clasista. Non hai máis que comprobalo a través dos datos que nos ofrecen as avaliacións e informes que periodicamente se realizan ao respecto, procedentes tanto de organismos estatais como internacionais. Esta situación de fenda por clase social pódese acentuar aínda máis neste momento debido á suma de múltiples factores e as súas sinerxías. Carencias de recursos tecnolóxicos, de apoio familiar por falta de formación académica, ou pola situación de estrés emocional que de seguro afecta tamén de forma intensa á nosa poboación en idade escolar. Factores todos eles que se agravan neste momento precisamente segundo a clase social de pertenza, ao sumárselle a ese estrés situacións de paro, precariedade ou falta de espazo nas vivendas, por exemplo.